کودهای کلاته

در نهایت هدف از کلات کردن عناصر ، برای دستیابی گیاه به عنصر مورد نظر است. کود های کلاته باید جذب عنصر غذایی را از طریق ریشه یا برگ گیاهان تسهیل و فراهم نمایند. از آنجائیکه کودهای کلاته با توجه به نوع عامل کلاته و فرآیند تولیدی دارای اثرات و کارایی های مختلفی میباشند. کود کلاته ای موثر تر می باشد که در بهبود شرایط جذب عناصر غذایی در گیاهان عملکرد مناسبی را نشان دهد. در نتیجه عامل های کلات کننده از نظر کاربرد و نحوه عملکرد دسته بندی های مختلفی دارند.
از عوامل کلات کننده ای که امروزه استفاده بیشتری در کودها دارد میتوان به عامل کلات کننده سنتزی یا مصنوعی نام برد که شامل عامل کلات هایEDTA,DTPA,EDDHA,HEDTA,NTA . به طور مثال عامل کلاته EDTA که اکثر کودهای کلاته موجود در بازار را شامل میشود بیشتر کاربرد محلول پاشی داشته و عامل کلاته EDDHA کاربرد و مصرف خاکی دارد و نباید به صورت محلولپاشی مصرف شود.
از دیگر عوامل کلات کننده میتوان به لیگنوسولفونات ها و هیومیک و فولویک اسید نام برد که خاصیت کلات کردن عناصر را دارند و با توجه به اندازه مولکولی و وزن بالای آنها عمدتا در مصارف خاکی مورد استفاده قرار میگیرد.
عامل کلات کننده اسید های آلی و اسید های آمینه نیز از دیگر عوامل کلات کننده بوده که دارای قابلیت جذب بالایی بوده و کاربرد تواما به صورت محلول پاشی و خاکی را نیز دارند.
هر یک از لیگاندها یا عوامل کلات کننده ذکر شده، هنگامی که با یک عنصر ریز مغذی ترکیب می شوند، می توانند یک کود کلاته را تشکیل دهند. ریز مغذی‌ های کلاته در شرایط خاصی از اکسیداسیون، رسوب و بی‌حرکتی محافظت می‌شوند، زیرا مولکول لیگاند می‌تواند حلقه‌ای را تشکیل دهد که عنصر ریزمغذی را احاطه می‌کند. روش چنگک مانندی که ریز مغذی به لیگاند متصل می شود، خاصیت سطحی ریز مغذی را تغییر می دهد و کارایی جذب ریز مغذی را در مصرف محلول پاشی یا خاکی بهبود می بخشد. توجه به نوع مصرف این کلاته ها در کشاورزی حائز اهیمت میباشد. چرا که در صورت عدم رعایت نحوه مصرف نتیجه مناسب حاصل نمیشود.